Villadorp
De expansie van een dorp
Jezus-Eik is in vergelijking met de onze omringende dorpen van zeer recente datum. Daar waar vele steden en gemeenten hun oorsprong vinden in de middeleeuwen of zelfs de Romeinse periode was er van Jezus-Eik voor de 16de eeuw geen sprake.
Als bedevaartsoord bleef het tot het einde van de 20ste eeuw qua oppervlakte en bevolking vrij stabiel. De bevolking groeide wel, maar niet spectaculair en de huizenbouw volgde dezelfde trend. De inwoners, aanvankelijk werkzaam in het bos en de landbouw, schakelden zoals velen in de streek aan het einde van de 19de eeuw over op de druiventeelt.
Tot de jaren 1950 bleef Jezus -Eik grosso modo begrensd door de driehoek Witherendreef -Schransdreef – Brusselsesteenweg. Daaromheen lagen landbouwgronden vaak eigendom van adellijke families. De aanleg van de snelweg begin jaren 50 bracht hierin verandering. Een aantal hectaren landbouwgrond tussen Jezus-Eik en Hoeilaart werd verkaveld. Aanvankelijk raakte men de kavels aan de straatstenen niet kwijt. Niemand uit het dorp haalde het in zijn hoofd daar -zo ver(sic) van het centrum – grond te kopen. Maar de start van het toekomstige Europa met het ontstaan van BENELUX, EGKS en later de EEG bracht heel wat ambtenaren en personeel naar Brussel. Deze honderden Europese burgers vonden niet onmiddellijk een gepaste woonruimte in de hoofdstad. De internationale instellingen begonnen rond Brussel nieuwe woongelegenheid te zoeken. Jezus-Eik was vlakbij, had een goede verbinding met de stad en de grondprijzen waren betaalbaar. Er kwam spoedig een sneeuwbaleffect op gang. Straat na straat in deze verkaveling (in de volksmond het “Nieuw Kwartier’ geheten) raakte volgebouwd. De grondprijzen schoten de hoogte in. De Europese instellingen groeiden en de vraag naar degelijke woningen in een groene omgeving bleef maar stijgen. Dit fenomeen kende men overigens in alle Brusselse randgemeenten.
Men zocht in Jezus-Eik naar nieuwe expansiemogelijkheden en het prachtige domein Joly ging onder de hamer. Ook hier ging het snel en was de eerder beperkte wijk snel volgebouwd. De aanleg van een industrieterrein tussen Jezus-Eik en Overijse en de vestiging van een aantal grote voedingsketens verhoogden de nood aan woonruimte. Tenslotte werd een hectaren groot landbouwgebied nu gekend als 0.-L.-Vrouwedal voor verkaveling open gesteld. De bevolking van Jezus-Eik vertienvoudigde in een zeer korte tijdspanne.
Het onooglijk, rustige dorpje omgeven door het Zoniënwoud is al lang niet meer. Een residentiële slaapstad is in de plaats gekomen met tientallen nationaliteiten en de vele nadelen van het woon- werkverkeer.
